Një shkrim neveritës dhe servil nga Dritan Hila, që i lëpihet Mirela Kumbaros
Dritan Hila ka bërë një shkrim prej servili dhe neveritës për Merila Kumbaron, e cila është zgjedhur ministre e Mjedisit, por në fakt po iu çon plehrave banorëve të Përmetit, që e votuan si deputete.
Ajo po lejon ndërtimin e një grope të madhe plehrash në hyrje të parkut kombëtar “Bredhi i Hotovës”, duke shkatërruar turizmin e asaj zone, që përfshin ndër të tjera edhe Frashërin dhe teqenë e Alipostivanit, një ndër më të frekuentuarat në Shqipëri.
Më poshtë po ju sjellim shkrimin e plot të Dritan Hilës, që Meriton veç përçmim.
Shkrimi i Hilës
Tashmë qytetit zëmadh i ka ikur shumica e palcës së fiseve të mëdhenj. Kur qyteti qe Zogu, Hoxha apo Berisha, e kishin serbator ministrash dhe deputetësh, u duk se po i vinte fundi, një vajzë pa shumë fjalë që trashëgon një mbiemër tingëllues, u bë shpëtimi i tij. Kumbarot vijnë nga Libohova. Së bashku me Lunxhërinë, Zagorinë dhe fshatrat pikante të Labërisë, përbëjnë atë që ne e njohim me emrin Gjirokastër.
Të gjithë bashkë kanë nxjerrë emra të spikatur. Por emra që të gjithë bashkë nga një shtëpi si kështjellë, por asnjë përveç Hoxhës dikur, nuk kanë bërë sot sa bën vajza e Libohovës.
Me rënien e komunizmit, Gjirokastra pati edhe një moment lulëzimi. Ishte periudha ‘90-‘96 kur tregtia që kalonte nga Kakavija sillte një ‘boom’ fals zhvillimi. Lekët përfundonin në duart e doganierëve dhe pushtetarëve që u larguan sapo plasën krismat e para të ‘97-ës.
Më vonë ky emër u dallua më shumë për hashashin që prodhonte Lazarati. Ishte një para e rreme, pasi leku i madh shkonte në Tiranë. Për të ardhur në vitin 2014 kur aksioni i policisë mbylli edhe këtë burim.
Qyteti i gurtë po shkonte në koma. Shtëpitë po rrënoheshin dhe kalldrëmet po bjerrshin. Qytetit që dikur kishte pasur katakombe, tani po i prisheshin edhe kanalizimet. Fundja këtë kurbë kanë pasur edhe perandoritë dhe ndoshta do të ishte edhe fati i Gjirokastrës. Deri sa për fat të tij, për një trill apo përllogaritje të Ramës, caktohet si ministre kulture një gjirokastrite 24 karatëshe: Mirela Kumbaro. Që nga ajo ditë qyteti i gurtë ka njohur vetëm ngritje.
Duke menaxhuar fondet e pakta, duke tërhequr projekte dhe programe të huaja, Mirela ia doli që të ndalonte rrënimin e qytetit. Vendi nga ku, dikur, vetëm largoheshin, tani shikohet si një mundësi investimi për pasardhësit e Nishanëve, Kokalarëve, Hoxhatëve, Angonatëve e shumë mbiemrave zulmëmëdhenj të qytetit që shtrihet mbi 7 kodra, aq sa Roma e lashtë.
Qyteti ku në 2013-ën nuk gjeje një restorant dhe miqtë duhet t’i çoje në fshatrat e Dropullit që të hanin paidhaqe dhe salcë kosi, sot ka restorante që kanë ngjallur traditën e këtij qyteti dhe flasim për një traditë ku dikur kuzhinierët e tij ishin me nam në perandorinë e otomanëve, nga oborri i sulltanit, Stambolli apo kuzhinierë të valinjve të perandorisë ku nuk perëndonte dielli. Mirela është njeriu i cili në katër vjet të një mandati, tre i kalon në zonën e saj elektorale.
Sot ajo është një politikane që do cilindo që do Gjirokastrën, Përmetin, Libohovën, Lunxhërinë apo Zagorinë. Nuk shkon dot në asnjë fshat para Mirelës. Ajo është gjithmonë e para. 30 vite pas rënies së komunizmit, Gjirokastra, qyteti që dikur njihej vetëm si vendlindja e Kadaresë dhe Hoxhës, sot është një destinacion turistik ku të huajt po zbulojnë se përpara tyre kjo krahinë ka pasur kryeministra, ushtarakë, diplomatë, gjykatës që kanë drejtuar perandori dhe bërë shtete duke filluar nga Greqia e më tej. Kjo falë asaj vajzës me bishtaleca, shoqes time të klasës së parë, Mirelës.
